1
سطح چهار رشته تاریخ اهلبیت (ع)، گروه تاریخ اسلام، جامعه الزهرا (س)، قم، ایران/ پژوهشگر مجموعه مدرسه فقاهت، قم، ایران.
2
دانشیارگروه تاریخ اسلام، پژوهشگاه حوزه و دانشگاه، قم، ایران.
چکیده
سیره نبوی پس از رحلت پیامبر اکرم (ص) درقالب الگویی راهبردی برای حل مسائل اجتماعی و سیاسی جامعه اسلامی مورد توجه قرار گرفت و به ابزاری برای مشروعیتبخشی به دیدگاههای متعارض گروههای مختلف بدل شد. این رویکردهای متکثر در بهرهگیری از سیره موجب بروز تحریفاتی در نقل وقایع، تضعیف یا برجستهسازی گزینشی شخصیتها و جابهجایی در نقشآفرینیهای تاریخی شد. ازاینرو، تحریفزدایی از اندیشه، احکام، شخصیت و حوادث مرتبط با پیامبر (ص) وظیفهای ضروری برای عالمان صادق و آگاه شمرده میشد. با تدوین و کتابت احادیث و سیره، احتمال تثبیت تحریفها و انتقال آنها به نسلهای آتی افزایش یافت؛ امامان شیعه بهویژه امام صادق (ع) برای رویارویی با این تهدید، تلاشهایی را برای تبیین تاریخ، سیره و سنت نبوی صورت دادند. پژوهش حاضر باروش تاریخی و رویکرد توصیفی-تحلیلی بهدنبال پاسخ به این پرسش است که امام صادق (ع) باتکیه بر جایگاه علمی-معنوی و ظرفیتهای اجتماعی که در اختیار داشت چه نقشی در فرآیند تحریفزدایی از تاریخ، سیره و سنت نبوی ایفا کرده است؟ یافتههای پژوهش نشان داد که امام صادق(ع) اگرچه در شمار سیرهنویسان اصطلاحی قرار نمیگیرد، در دو سطح مستقیم و غیرمستقیم در این حوزه نقشآفرینی کرد که عبارتند از: نخست، اصلاح باورها، رفتارها و حافظه تاریخی جامعه و تقویت نگاه انتقادی به حدیث با رعایت مصالح اجتماعی. دوم، بسترسازی برای رشد جریان سیرهنگاری از رهگذر آموزش روششناسی نقد و تربیت شاگردانی که با بازنگری در روایتهای موجود، زمینه خروج سیرهنگاری از انحصار جریانات خاص را فراهم نمودند.