با شکل گیری سقیفه و آغاز بدعتها، عدهای از مسیر حرکت تاریخ اسلام جدا شدند. در مقابل این جریان، اهلبیت (ع) برای استمرار سنت و سیره نبوی (ص) و دفاع، بیان و تبیین باورها، ارزشها و رفتارهای اسلامی وارد میدان شدند و تلاش داشتند تا با گسترش تشیع یا همان پیروان مذهبی، اهداف خود را تحقق ببخشند وگسترش تشیع را در اولویت برنامههای خود قرار دادند. برایناساس، پژوهش حاضر با هدف بررسی اینکه ائمه اطهار (ع) چگونه و با چه کیفیت تاریخی به گسترش تشیع پرداختند، انجام شده است. بدین منظور منابع تاریخی مربوط به موضوع پژوهش با روش مطالعه شواهد تاریخی مورد تحلیل و بررسی قرار گرفت. با بررسی انجام شده روشن شد که جایگاه و مقام معنوی ائمهاطهار (ع)، زمینههای اصلی گسترش تشیع و فعالیتهای علمی، فرهنگی و اجتماعی نیز زمینههای فرعی آن بوده است. همچنین بهرهگیری از روشهای گوناگون نیز توانسته است زمینه گرایش برخی از مخالفان به تشیع را فراهم کند.
)